Milouska Meulens

Wat voor veel mensen een droom blijft, is voor mij uitgekomen: ik doe alle dingen die ik als kind graag wilde doen. Heel kort samengevat komt het neer op schrijven en praten. Iets uitgebreider gaat het over kinderboeken schrijven bij Volt, columns schrijven voor onder andere Jan Magazine en natuurlijk radio maken bij Omroep ZWART.

Natuurlijk heb ik ook een beetje geluk gehad, maar ik heb ook hard gewerkt. Eerst op het VWO, waar ik mijn verveling omzette in stukjes die ik met de hand schreef en naar huis-aan-huis bladen stuurde. Alles om maar mijn naam gedrukt boven een verhaal te zien staan en dan niet alleen in de schoolkrant. Daarna op de School voor Journalistiek in Utrecht.

En uiteindelijk, vele banen later, nadat ik het statief sjouwde, rechtbankverslagen tikte en nachten doorhaalde om een deadline te halen, belandde ik in Hilversum bij enkele van de beste journalistieke programma's die het Mediapark te bieden heeft: Zembla, Het NOS Jeugdjournaal, Vroege Vogels en De Nacht is ZWART. Dus een zondagskind mag je me alleen noemen als je bedoelt dat ik -net als mijn twee pubers trouwens- op zondag geboren ben. Letterlijk, op een zonnige zondag in juni 1973 zoals alle dagen zonnig zijn op mijn geboorte-eiland Curaçao. 

Wie me een beetje kent of volgt, weet dat ik maar heel af en toe dingen doe die alleen maar leuk of tof zijn. Ik geniet namelijk het meest van werk dat ertoe doet. Daarom ben ik bij ZWART op m'n plek: een omroep die mij ziet, die jou ziet, die ons ziet. Ik zei het al he? Wat voor velen een droom blijft, is voor mij het leven.