Beeld: Sexotisch

In Het Hoofd Van: Kelly-Qian van Binsbergen

Interview

Datum

Geschreven op 8 november 2024

Aangepast op 8 november 2024

Met haar sterke, gedurfde, persoonlijke en grensverleggende stijl is Kelly-Qian iemand om in de gaten te houden. Ze laat zien hoe belangrijk persoonlijke verhalen zijn voor begrip, erkenning en verbinding, en inspireert anderen om zich uit te spreken en te blijven zoeken naar hun eigen waarheid. In dit artikel stap ik in het hoofd van Kelly-Qian en volg ik haar tijdens de seizoenspresentatie.

Datum

Geschreven op 8 november 2024

Aangepast op 8 november 2024

Deel

Schrijvers

Istvan Liong

Kelly-Qian van Binsbergen heeft niet echt een duidelijk idee over wat precies de bedoeling is van de seizoenspresentatie van de NPO. Althans, dat idee krijg ik als ik naar haar kijk. Ze is een beetje verkouden, maar straalt ongetwijfeld een relaxte, coole uitstraling uit. Haar outfit is chill en haar accessoires hebben een lichte anime- en rockvibe. Haar haar is deels groen en geknipt in een soort Joan Jett-achtig matje. Alles hangt op een authentieke en ongedwongen manier samen, zoals alleen echte coole mensen dat kunnen. Het is een mooie, warme dag ergens eind augustus, en de NPO heeft haar uitgenodigd om samen met media-iconen zoals Eva Jinek haar nieuwe documentaireserie Sexotisch te introduceren aan de Nederlandse mediawereld. Ik ontmoet haar voor de ingang van het grauwe NPO-gebouw, en tijdens deze seizoenspresentatie mag ik met haar meelopen om haar te leren kennen en een kijkje achter de schermen bij de NPO te nemen.

Ze lijkt duidelijk een beetje nerveus. Er staat haar, make-up en een korte repetitie op de planning. En natuurlijk ook de rode loper. Er zullen fotografen, cameramensen en journalisten zijn. Dit is een groot moment voor haar, en daar mag ze ook zeker trots op zijn. Vorig media seizoen maakte Kelly-Qian haar debuut met de documentaire De Afhaalchinees, waarvoor ze werd genomineerd voor de Zilveren Nipkowschijf 2024. En dat is een zeer mooie prestatie. Het betekent dat de Nipkow-jury, bestaande uit getalenteerde journalisten en programmamakers, haar werk spraakmakend en van hoge kwaliteit vindt. En dat was het ook. De vierdelige documentaireserie De Afhaalchinees, die de pijnpunten van interlandelijke adoptie blootlegt, valt op door een speelse stijl, met levendige animaties en een snelle montage. Hiermee belicht Kelly-Qian met moed en eerlijkheid wat de traumatische gevolgen zijn van interlandelijke adoptie op het leven van geadopteerde mensen.

Terug naar de seizoenspresentatie, waar we inmiddels in het enigszins kil gebouw van de NPO, worden begeleid naar een privé-kledingkamer voor Kelly-Qian. Hier kan ze zich in alle rust voorbereiden en gaat ze in gesprek met mij over haar nieuwe documentaireserie Sexotisch. “Het gaat over onderwerpen zoals etniciteit en geslacht,” vertelt ze me op een relaxte, bijna nonchalante manier. Ik weet niet precies wat ik daarop moet zeggen, dus ik reageer maar met een verbaasde: "Wow, oké." Ze gaat verder, nog steeds heel ontspannen: “Er is bijvoorbeeld een scène waarin ik met een uroloog praat om te checken of mijn kutje inderdaad zo strak is als mijn ogen”. Ze legt uit dat ze in het verleden regelmatig ongepaste vragen kreeg van mannen in de kroeg, waarbij ze haar uiterlijk als Aziatische vrouw stereotypeerden. Ik weet niet helemaal hoe ik moet reageren, dus vraag ik maar of de dokter daar nog iets over heeft gezegd. Ze kijkt me recht in m’n ogen aan en zegt “Ja, prima kut!”

Kelly-Qian begon haar artistieke reis op de kunstacademie, met een focus op animatie. Het bleek een inspirerende maar soms financieel uitdagende route. Daarom richtte ze haar aandacht op het monteren van series, een praktische keuze die uiteindelijk haar passie werd. Door de wereld van editing ontwikkelde Kelly-Qian haar eigen ritme en stijl en groeide ze langzaam richting de documentaire wereld. Ze vertelt me dat ze in dit vakgebied haar plek vond om persoonlijke verhalen te vertellen waarin onderwerpen als identiteit en cultuur centraal staan. Haar eigen gelaagde persoonlijke ervaring als geadopteerde Aziatische vrouw, en de vooroordelen die ze daardoor soms tegenkomt, vormen een sterke drijfveer voor haar verhalen.

‘Onderdanige’ Aziatische vrouwen

Er wordt op de deur van de kamer geklopt; het is tijd voor haar en make-up. In de make-upstoel vertelt ze me meer over Sexotisch. Het zijn onderwerpen die vaak gemeden worden, zoals seksueel racisme, vertelt ze. In Sexotisch onderzoekt ze hoe raciale en seksuele stereotypering ons beeld beïnvloedt, zelfs in relaties en aantrekkingskracht. Ze kijkt bijvoorbeeld naar het gebruik van raciale categorieën op pornosites, zoals Asian, Arab en Ebony. Deze categorieën lijken misschien onschuldig, maar ze zijn volgens haar geworteld in koloniale denkbeelden die mensen met andere etnische achtergronden vaak reduceren tot karikaturen. Zo wordt van zwarte mannen verwacht dat ze grote piemels hebben en fucking goed kunnen neuken, terwijl Aziatische vrouwen vaak worden neergezet als heel onderdanig. Met Sexotisch wil Kelly-Qian de schadelijke impact van deze beelden op mensen van kleur belichten, omdat zij hierdoor vaak in ongemakkelijke situaties belanden in hun persoonlijke leven. Met scherpe analyses en openheid bespreekt Kelly-Qian de ingewikkelde balans tussen media, racisme en aantrekkingskracht. In deze serie roept ze kijkers op om na te denken over de oorsprong van deze stereotypen en hoe we onbewust bijdragen aan het in stand houden ervan. Door middel van haar werk daagt ze ons uit om niet weg te kijken, maar juist onze eigen vooroordelen onder de loep te nemen, hoe ongemakkelijk dat soms ook is.

Terwijl de make-up artist Kelly-Qian’s haar een laatste touch-up geeft, vertelt ze me dat ik echt haar outfit voor straks moet zien. Daily Paper heeft haar voor vandaag gestyled, en eerlijk gezegd, ze ziet er geweldig uit! Een combinatie van een internationale influencer en artiest. De dag verloopt volgens planning: een korte lunchpauze, een repetitie, haar en make-up touch-up, de rode loper, nog een touch-up… en dan is het tijd voor haar moment op het podium. Ze doet het fantastisch; in een paar minuten introduceert ze Sexotisch op haar typische, komische, droge en nonchalante manier die ik inmiddels van haar herken en verwacht. De zaal vibreert van enthousiasme en we kunnen nu aan de borrel.

Voor Kelly-Qian is een documentaire meer dan een verzameling feiten; het is een kans om mensen echt te raken en aan het denken te zetten. Ze gelooft dat een goed verhaal mensen uitdaagt om verder te kijken dan de oppervlakte en hen laat nadenken over hun eigen aannames. Haar werk over seksueel racisme en adoptie legt niet simpelweg uit wat goed of fout is, maar stelt de kijker vragen en biedt ruimte voor reflectie. Het is deze gelaagdheid en complexiteit die haar werk zo krachtig maakt. In plaats van simpele antwoorden te bieden, daagt Kelly-Qian ons uit om naar de oorsprong van bepaalde denkbeelden te kijken en ons af te vragen hoe wij zelf bijdragen aan het voortbestaan ervan. Ze wil dat haar documentaires het publiek prikkelen om te onderzoeken hoe stereotyperingen ontstaan en hoe ze vandaag nog doorwerken.