Augure: Een Duik in Culturele Complexiteit en Betovering

De thema's van Augure

Augure biedt een interessante invalshoek op verschillende onderwerpen. Augure dealt op een hele menselijke manier met het zoeken naar eigen identiteit wanneer je bicultureel bent opgegroeid. De complexiteit van Koffi's karakter komt hierbij duidelijk naar voren, aangezien hij worstelt met zijn plaats binnen zijn Congolese roots. Een pakkend moment in de film is wanneer hij probeert de weg te vragen aan een groep tieners op straat in Congo, maar ze hem niet begrijpen. De overgang van trots over zijn beheersing van zijn moedertaal naar verdriet en schaamte omdat zijn uitspraak niet wordt begrepen, is krachtig en illustreert effectief deze innerlijke tweestrijd. De film bekritiseert ook hoe cultuur bepaalde gebruiken kan demoniseren, vooral met betrekking tot queerness. Koffi's zus Tshanga zit in een polygame relatie, wat als onnatuurlijk wordt gezien. Baloji toont binnen Paco’s verhaallijn, die ook beschuldigd wordt van hekserij, nog een cultureel fenomeen aan: namelijk de worstelwedstrijden in Kinshasa. Het feit dat Paco’s bende hier aan deelneemt in tutu rokjes, biedt gendergerelateerde sociale commentaar. Dit onderdeel van het plot laat ruimte voor interpretatie en een interessante benadering van niet-traditionele mannelijkheid.

Betoverende beelden

De grootste kracht van Augure bevindt zich in de vormgeving. Regisseur Baloji weet prachtige shots in beeld te brengen, waarbij af en toe een ‘wauw’ tussen je lippen zal ontsnappen. De openingsscène speelt zich af in woestijngebied en zet visueel de toon voor de rest van de 90-minuten speeltijd. Baloji brengt met zijn visie Congo in de ogen van de kijker als een magisch oord. Dit staat in lijn met een groot onderdeel van de verhaallijn, waar het geloof in duistere magie een centraal plotpunt is. Er wordt gespeeld met het kleurenpalet van de omgeving, wat de schoonheid van de donkere huid van de spelers extra benadrukt. De stylistische beelden alleen al maken ''Augure'' de moeite van het kijken waard en doen denken aan het werk van Blitz Bazawule in Beyoncé's ''Black Is King''. Baloji heeft zelf een Congolese achtergrond, wat de passie verklaart waarmee hij het land in al haar pracht afbeeldt. In de film is er een scène die is geïnspireerd door Hans & Grietje, die visueel erg indruk maakt en waarschijnlijk één van de momenten is die het meest bij je zal blijven hangen na afloop.

Een wirwar aan verhaallijnen

Wat Augure helaas mist, is meer samenhang. De film bestaat als het ware uit hoofdstukken. Binnen elk hoofdstuk focust het net iets meer op één van de personages. Alleen komen niet alle verhalen op een bevredigende manier samen op het eind en zal de kijker van sommige plotpunten afvragen, waarom ze überhaupt in de film zitten. Ook krijgen niet alle personages evenveel aandacht, waardoor Augure soms vanuit een narratief standpunt uit balans voelt. Net wanneer je bijna emotioneel geïnvesteerd raakt bij een personage, verschuift het perspectief naar een ander, wat jammer is gezien de potentie die daardoor verloren gaat en het feit dat je meer over ze wilt weten. Als de focus was verspreid over minder personages, was er meer ruimte geweest voor diepere exploratie van iedere verhaallijn.

Hoewel de film krachtige thema's aanraakt en indrukwekkende beelden presenteert, wordt de ervaring enigszins gehinderd door een gebrek aan samenhang in de verhaallijnen en een onevenwichtige focus op de personages. ''Augure'' is zeker de moeite waard voor de visuele pracht en de exploratie van complexe thema's, maar het laat ook ruimte voor verbetering wat betreft narratieve cohesie.

⭐ ⭐ ⭐

Augure is vanaf 18 april te zien in diverse Nederlandse bioscopen.